Er leefde een ridder in Vogelenzang,
al heel lang geleden, verschrikkelijk lang,
die draken versloeg voor een roos en een zoen,
zoals men dat nu nog maar zelden ziet doen.
Die dappere ridder van Vogelenzang!
Maar 's avonds in 't donker dan was hij zo bang!
Dan lag hij te beven tot kwart over zeven,
want altijd in 't donker dan hoorde hij leven!
En iedere nacht, om zijn angst kwijt te raken,
probeerde hij vrolijke rijmpjes te maken,
en telkens begon hij van voren af aan:
Wat heb ik vandaag voor heldhaftigs gedaan?
Vijf draken verslagen,
één jonkvrouw gered!
Waarom lig ik dan zo
te rillen in bed?
En prompt overdag, als de hemel ging klaren,
versloeg hij weer draken, of 't kevertjes waren,
die dappere ridder van Vogelenzang.
Maar 's avonds in 't donker dan werd hij weer bang.
Dan ging hij weer rijmen van voren af aan:
Wat heb ik vandaag voor plezierigs gedaan?
Mijn paard opgetuigd
en mijn helm ingevet,
mijn vrouw toegeknikt
toen ze thee heeft gezet.
Waarom lig ik dan zo
te trillen in bed?
Om één uur des nachts werd het meestal te bar!
Dan raakte die ridder totaal in de war!
Dan jankte hij zachtjes, bij ieder geluid
en lag maar te prevelen, stil voor zich uit:
Eén jonkvrouw verslagen,
vijf draken gered...
maar zeg ik het goed?
Nee, het lijkent wel pet!
Mijn vrouw afgetuigd
en mijn paard ingevet...
een draak toegeknikt toen hij thee had gezet...
Ik weet het niet meer en ik hoor weer geluid...
'k Ben bang in het donker!
Wie haalt me d'r uit?
Moederrrrr!
Annie M.G.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten