zeker niet stil in mij

Hier bij het "van eigen bodem" festival in Zwolle, was ik duidelijk de controle over de camera kwijt. De rondspringende zanger van Van Dik Hout was maar moeilijk te vangen in mijn vizier. Hoewel het concert in de open lucht plaatsvond en de omgeving erg donker, leken mij de spots wel een acceptabel licht voort te brengen, genoeg althans om te kunnen fotograferen. Concert fotografie is echt nog wel een vak apart! Deze foto krijgt door het mislukken ervan toch nog de nodige dynamiek, dat ik het de moeite waard vind hem te bewaren. Ik vind het een beetje een fantoom foto.

Het hart van de Ardèche

Het moet een jaar of twee geleden zijn dat ik tijdens een wandeltocht door de Ardèche, zuid Frankrijk, dit staaltje van ernstige liefde tegenkwam. Hier middenin de woest stromende Ardèche, moet eens iemand, zijn of haar liefde betuigd hebben door een prachtig hart uit te beitelen in een enorme kei aan de oever van de stromende rivier. Wie de rivier Ardèche kent weet dat de stroming ieder jaar anders verloopt. Het moet dan ook een toevalstreffer geweest zijn dat ik dit stenen hart tegenkwam, zou ik er nu om gaan lopen zoeken, kwam ik het waarschijnlijk niet meer tegen. Gezien de hardheid van het gesteente moet dit een geweldige krachtsinspanning geweest zijn. Hij of zij moet veel van hem of haar gehouden hebben. Fascinerend niet?

Chilipeper

Chilipeper komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. Deze peper prikkelt de warmtezintuigen in de mond (dus niet de smaakzin) en geeft daardoor het idee dat het gerecht te heet is zodat de smaak vaak als 'heet' wordt omschreven.

Rode pepers zijn als onrijpe vorm groen en worden vaak ook in die toestand gegeten, net zoals groene paprika de onrijpe versie van de rode paprika is. De rode paprika is overigens botanisch gezien ook gewoon een peper, maar een heel milde. Er zijn inmiddels ook andere kleurvarianten zoals geel, wit en oranje. Omdat groene pepers langer houdbaar zijn, zijn er planten gekweekt waarbij de groene variant al eetbaar is; gele en oranje varianten zijn gekweekt om meer variatie te hebben.

De boom van het oneindig bestaan

Het groeit langzaam, zoals een mens. Het zaadje ontspruit, de jonge boom ontrijpt, beschermend tegen zon en vocht, en houdt vast aan haar zilverachtige grijsgroene blaadjes het gehele jaar. Ze houdt van de gebieden om en rondom de middellandse zee, egeische zee, en het zuiden. In de lente geeft zij kleine delicate gele en witte bloesems met een lichte eigen geur. De bloemetjes veranderen in fruit, groeien en rijpen tegen het einde van de zomertijd. Oogsttijd is in de herfst. Na een lang productief leven, verwelkt haar huidje, maar uit haar hartje schiet in een nieuw worteltje, een nieuw boompje. De legende vertelt dat er twee bomen zijn in het paradijs: de olijf en de vijgboom. De vijg is de boom der waarheden, de olijf de boom des levens. Zoals in de oudste verwijzing naar de olijfboom in het Latijn, zowel in het oude en nieuwe testament en de Koran: “Oles prima arborum omnium est” (de olijf is de eerste onder de bomen). De olijfboom, symbool van heiligheid, veelvuldigheid, gerechtigheid, gezondheid, trots, overwinning, welvaart, wijsheid, intellect, puur, en wedergeboorte – alle essenties van de mensheid.

Met haar rijkdom aan smaken en kleuren, met haar geelgouden olie gewonnen uit haar vrucht, is de olijf zonder twijfel de boom van het oneindige leven, dat zichzelf naar voren brengt in symbolen, mythen, legendes en echte verhalen uit de oudheid, gestrekt over een breed geografisch gebied dat vele culturen en religies herbergt. Zeker geen twijfel; de olijf is een mirakel! Vorken en lepels worden vervaardigd van haar hout; van haar vrucht, dat de tafels siert met haar verschillende kleuren, worden ontelbare soorten olie gewonnen door verschillende processen, sommige voor gebruik van schoonheidszeep en shampoo. Rozenkransen, armbanden en halskettingen zijn gevormd door haar hartje, haar vlees wordt gebruikt als mest of als brandstof; haar olie lichtte eens lantaarns, en oververhit werd het eveneens als wapen gebruikt. Met ander woorden, van vrucht tot kern tot blad, ieder onderdeel van de olijfboom is goed voor iets, en niets is onbruikbaar.

Maslow's behoeften Hierarchie

De Tuin der Lusten

Hiëronymus Van Aken werd geboren omstreeks 1450 in 's-Hertogenbosch. Bosch werd geboren in een kunstenaarsfamilie, zo waren zijn vader Anthonis en zijn grootvader Jan ook schilders. Het is echter pas vanaf 1480 dat hij in bronnen vermeld staat als Jeroen die maelre. Over zijn bezigheden voor die tijd is niets bekend. Het is dus niet duidelijk of hij daarvoor al schilder was. In 1481 wordt Bosch vermeld als echtgenoot van Aleit Vander Meervenne, dochter van een koopluifamilie. Rond 1486 zal Bosch lid worden van de Lieve-Vrouwe-broederschap. Van hen krijgt hij enkele kleinere opdrachten. Grote opdrachten volgen de kleine op en in 1504 krijgt Hiëronymus Bosch de opdracht van Philips de Schone een 'Laatste Oordeel' te schilderen. Over welk 'Laatste Oordeel' het precies gaat, is niet duidelijk. Wel weten we dat Bosch reeds gedurende zijn leven van roem en hoog aanzien kon genieten. De kerkelijke en wereldlijke leiders waardeerden en verzamelden zijn werk; zo werd ook de 'Tuin der Lusten' geschilderd. Dit gebeurde waarschijnlijk op aanvraag van Henry III van Nassau, die het werk bestelde voor zijn paleis in Brussel. Het kunstwerk werd daar ook opgehangen na de dood van Bosch.

Hiëronymus Bosch werd op 9 augustus 1516 begraven te 's Hertogenbosch. In 1516/1517 hoedde er een hevige pest in 's Hertogenbosch, de veronderstelling dat dit van invloed zou kunnen geweest zijn op de dood van Bosch is niet zo onrealistisch. Hiëronymeus Bosch werkte, in tegenstelling tot andere 15de eeuwse Zuid-Nederlandse schilders, zijn hele leven lang in zijn geboortedorp. Wat hem ook onderscheidt van zijn collega's, is het feit dat hij de mens niet schildert naar zijn uiterlijke verschijningsvormen, maar hij probeert de mensheid weer te geven aan de hand van karakterkenmerken. Dat Bosch een grote invloed heeft uitgeoefend op diegenen die na hem kwamen is dan ook niet verwonderlijk.

'De Tuin der Lusten' Jeroen Bosch (1450-1516)
Een schilderij dat bol staat van de symboliek is De Tuin der Lusten van Jeroen Bosch (1450-1516). Het hangt in het Prado-museum in Madrid.

'De tuin der lusten' is een laat-gotisch werk. Het gaat om een schilderij vervaardigd uit olieverf op hout. De afmetingen van het werk bedragen 220x195. Het schilderij maakt deel uit van de collectie van het Museo del Prado in Madrid, Spanje.


'Ipse dixit et facta sunt. Ipse mandavit er create sunt.'
Zo luidt het opschrift van deze mysterieuze 'Tuin der Lusten', waarmee Bosch zijn idee over de wereld verbeeldde.
'Hij sprak en het was er. Hij gebood en het was geschapen.'


Bovenaan op het gesloten drieluik deelt Bosch ons het thema mee van dit werk; de schepping van de aarde, het aardse bestaan en het verval. Wanneer het paneel gesloten is, krijgen we een goed beeld van wat Bosch dacht over het uitzicht van de aarde. Rond, plat en omgeven door water. Samen met hem had de rest van de middeleeuwse bevolking hetzelfde idee.

Wanneer we het paneel dan openen, zien we het vervolg op de schepping van de aarde.

Links treden we het aardse paradijs binnen. We zien dat God Eva net heeft geschapen. Adam zit verslagen van verwondering de vrouw aan te staren. Eva slaat schuchter haar ogen neer. Voorts krijgen we een beeld van een exotische wereld, met alle aspecten van de fauna en flora.

In het middenpaneel zien we dat de mens verbannen werd uit het Hof van Eden en geplaatst wordt in een demonische wereld. De mensheid wordt volledig overgelaten aan zijn lusten en is zich niet bewust van het oordeel dat zal worden geveld. De mens denkt niet meer aan de woorden van God. De hoofdzonden komen hier ook aan bod; maar deze worden nog meer in de kijker geplaatst in een ander werk van Bosch, met name 'De zeven hoofdzonden'. Hieruit komen ook de projecties die in het middelste deel van de voorstelling werden verwerkt.

Op de rechterzijde van dit triptiek gekomen, zien we dat God zijn oordeel heeft geveld. Nog meer demonische droombeelden komen hier aan bod. Het voorstellen van de hel, met alle ellende van dien, was voor Bosch van uitermate belang. Dit maakt dat we hem ook als vernieuwer gaan aanzien.

Het moraliserende aspect is duidelijk aanwezig in de werken van Bosch. In de Middeleeuwen was kunst een propagandamiddel, men wou de mens de ideeën van de kerk bij brengen. Daar de meerderheid van de bevolking analfabeet was, moest er dus een andere manier worden gezocht om hun waarden op te leggen aan de mensen. Kunst was er één van. Voor ons zijn de werken van Bosch nog zeer mysterieus, maar voor de middeleeuwse mens waren de beelden uit de volkscultuur meteen duidelijk.



bron : digischool.nl

Een fris blaadje

Kijk eens goed hier......
Dat is toch ongelovelijk, zo'n heerlijk, knapperig en fris slablaadje.
Zo van het land, zou je denken. Let wel, deze is geschilderd!!!

Cereus peruvianus 1977 (een nieuwe spruit)

Deze in het wild reusachtig groot wordende cactus vormt met zijn
fraaie doorns en slanke stam een mooi contrast in mijn woonkamer.
Een stek werd in 1977 meegenomen door mijn moeder tijdens een vakantie op Tenerife. Ik weet eigenlijk niet beter dan dat deze cactus zo'n beetje mijn hele leven al in onze familie aanwezig is geweest. Het kleine stekje is inmiddels uitgegroeid tot moederstam en zo nu en dan top ik de cactus wanneer deze te veel gaat overhellen. Binnen een mum van tijd verschijnt er dan weer een nieuwe spruit
(het is onverstelbaar hoe hard een cactus dan kan groeien). Zo ook de nieuwe generatie spruit op de foto. De vindplaats van deze cactus soort is geweest aan de voet van de vulkaan, Pico del Teide in 1977.

NEIN 11!

Verdwenen Stadsgezicht 's-Hertogenbosch

Dit is de Diepstraat, een verdwenen stukje stadsgezicht.
Na enig speurwerk in het stadsarchief van de gemeente 's-Hertogenbosch, heb ik ontdekt dat in dit specifieke stukje stad een verre verwant van mij geleefd moet hebben. Het straatje is nu weg omdat de meeste huizen onbewoonbaar verklaard werden en dus moesten wijken voor nieuwbouw. Zo te zien en volgens mij hadden de mensen het niet erg breed in dit deel van de stad. Op de achtergrond zie je de uit 1491 daterende toren van het Sint Antoniuskapel.

En zo ziet het er vandaag de dag uit.

Oscar Fedor, mijn goede vriend

Zijn gaan is
een komen
Zijn komen
een gaan

Hij houdt niet
van zitten
Hij blijft
liever staan

Zichzelf
en de wereld
een raadsel

Ridders aan de Maas

Er leefde een ridder in Vogelenzang,
al heel lang geleden, verschrikkelijk lang,
die draken versloeg voor een roos en een zoen,
zoals men dat nu nog maar zelden ziet doen.
Die dappere ridder van Vogelenzang!
Maar 's avonds in 't donker dan was hij zo bang!

Dan lag hij te beven tot kwart over zeven,
want altijd in 't donker dan hoorde hij leven!
En iedere nacht, om zijn angst kwijt te raken,
probeerde hij vrolijke rijmpjes te maken,
en telkens begon hij van voren af aan:
Wat heb ik vandaag voor heldhaftigs gedaan?
Vijf draken verslagen,
één jonkvrouw gered!
Waarom lig ik dan zo
te rillen in bed?

En prompt overdag, als de hemel ging klaren,
versloeg hij weer draken, of 't kevertjes waren,
die dappere ridder van Vogelenzang.
Maar 's avonds in 't donker dan werd hij weer bang.
Dan ging hij weer rijmen van voren af aan:
Wat heb ik vandaag voor plezierigs gedaan?
Mijn paard opgetuigd
en mijn helm ingevet,
mijn vrouw toegeknikt
toen ze thee heeft gezet.
Waarom lig ik dan zo
te trillen in bed?

Om één uur des nachts werd het meestal te bar!
Dan raakte die ridder totaal in de war!
Dan jankte hij zachtjes, bij ieder geluid
en lag maar te prevelen, stil voor zich uit:
Eén jonkvrouw verslagen,
vijf draken gered...
maar zeg ik het goed?
Nee, het lijkent wel pet!
Mijn vrouw afgetuigd
en mijn paard ingevet...
een draak toegeknikt toen hij thee had gezet...
Ik weet het niet meer en ik hoor weer geluid...
'k Ben bang in het donker!
Wie haalt me d'r uit?
Moederrrrr!


Annie M.G.

.....Rust Roest

De bak ijzer had ik meegenomen uit de schuur van mijn vader. Altijd handig, spijkers en schroeven, moertjes en bouten in overvloed. Een mooi plekje vond ik op zolder. Na een tijdje, ik zocht een schroefje ofzo, kwam ik erachter dat mijn lieve katten vriendjes erover heen gepiest hadden. Volkomen onbruikbaar geworden en vreselijk stinkend, heb ik, met het idee hem naar de stort te brengen, de bak in de tuin neergezet bij de vuilcontainers. Natuurlijk helemaal niet meer aan de bak gedacht hem weg te brengen. Moet je kijken wat het resultaat is...

Buitelen in het gras

laten we
geen ogenblik verliezen
als we door het gras
heen buitelen
zodat elk grassprietje
weet wie
we zijn